هر چه در وهم وجودم ، چه عدم ، دل تنگ است

از عدم تا به وجود آمده ام ، دل تنگ ام

روح ازافلاک و تن ازخاک، در این ساغر پاک

از درآمیختن شادی و غم دلتنگم  ....

خوشه ای از ملکوت تو مرا دور انداخت

من هنوز ازسفر باغ ارم دل تنگ ام

ای نبخشوده گناه پدرم ، آدم ، را

به گناهان نبخشوده قسم ، دل تنگم

با ز با خوف و رجا سوی تو می آیم من

دوقدم دلهره دارم، دو قدم دلتنگم

نشد از یاد برم خاطره دوری را

با ز هم گرچه رسیدیم به هم دل تنگم

نوشته شده در جمعه 91/8/19ساعت 5:3 عصر توسط الیاس پاکدل نظرات ( ) |