همسایه خورشید
پدر، تو تپش قلب خانه ای؛ وقتی هر صبح، با تلنگر عشق، بابای خوبم ..بیشتر از گذشته بتو و دستان گرمت نیاز دارم.دستانی پینه بسته از رنج کار و صورتی گر گرفته از لهیب آتش اجاق..مهربان بابا هنوزهم دوستت دارم تو که همواره مدال افتخاری بر سینه من لذت دنیار را وقتی لمس میکنم که مرا بنام تو صدا میزنند ای آسمان زیبا امشب دلم گرفته از های و هوی دنیا امشب دلم گرفته یک سینه غزق مستی دارد هوای باران از این خراب رسوا امشب دلم گرفته امشب خیال دارم تا صبح گریه کنم شرمنده ام خدایا امشب دلم گرفته خون دل شکسته بر دیدگان تشنه باید شود هویدا امشب دلم گرفته ساقی عجب صفایی دارد پیاله ی تو پر کن به جان مولا امشب دلم گرفته گفتی خیال بس کن فرمایشت متین است فردا به چشم اما امشب دلم گرفته وقتی برگ درخت رو می دید داره از غصه می میره با خدا راز و نیاز کرد اونو از درخت نگیره با دلی خرد و شکسته گفت نذار از اون جدا شم ای خدا کاری بکن که تا بهار همین جا باشم برگ تو خلوت شبونه از دلش با خدا می گفت غافل از اینکه یه گوشه باد همه حرفاشو میشنفت باد اومد با خنده ای گفت : آخه این حرفها کدومه با هجوم من رو شاخه عمر هر دوتون تمومه یه دفعه باد خیلی خشمگین با یه قدرتی فراوان سیلی زد به برگ و شاخه تابگیره از درخت جون ولی برگ مثل یک کوهی به درخت چسبید و چسبید تا که باد رفت پیش بارون بارون هم قصه رو فهمید بارون گفت با رعد و برقم می سوزونمش تا ریشه تا که آثاری نمونه از درخت وبیشه ولی بارونم مثل باد توی این بازی شکست خورد به جایی رسید که آرزو می کرد که میمرد برگ نیفتاد آخه این کار خدا بود ماه من غصه نخور زندگی جذر و مد داره دنیامون یه عالمه آدمه خوب و بد داره ماه من غصه نخور
می نالند و نا امیدند : " باد بادک زمانی اوج میگیرد که با باد مخالف روبرو شود ... " تو میتوانی ، کافیست اراده و تلاش کنی ، امید به خدا با ماست ...
سخت است حرفت را نفهمند ، سخت تر اینست که حرفت را اشتباهی بفهمند، حالا میفهمم، که خدا چه زجری میکشد وقتی این همه آدم حرفش را که نفهمیده اند هیچ، اشتباهی هم فهمیده اند. .:: دکتر علی شریعتی ::. من هرگز نمی نالم…قرنها نالیدن بس است …میخواهم فریاد بزنم…!اگر نتوانستم سکوت میکنم…. خدای عزیزم در پایانه ی شلوغ دنیا، بی تو خسته و سرگردانم در این ناکجاآباد ، بدنبال بلیطی می گردم که من را به تو برساند ... قیمتش را محبت تو درج کرده اند نمیدانم این قلب سیاه را قابل میدانند یا نه ! خوبِ من اشکهایم کوچکند و سیاهی هایم بزرگ آه که در این گستره چه ناتوانم خوبِ من دستی برآر و قلبم را از غیر خودت بتکان؛ میدانم ، دستان مهربانت سیاه نمیشوند ، اما قلبی را درخشان خواهی کرد قلبی که آن را خرج رسیدن به تو خواهم کرد وه که عطرِ دستانِ معطرت چقدر نزدیکند ، انگار همیشه اینجا بوده اند ... را بسته اند و زبانم را بریده اند بر ظلمی که با چشمانم می بینم صبر کنم.خدایا به من یقینی ده که جز تو در هستی هیچ چیز نبینم.خدایا به من دلی ده که جز مهر تو در آن هیچ مهری را راه نباشد. خدایا به من قلبی ده که دوست داشته باشم هر آنچه آفریده توست.خدایا به من زبانی ده که جز بر حمد تو گویا نگردد.خدایا هر آنچه دارم از آن توست پس آنچه خیر من است بر زبانم جاری کن تا از تو تمنایش کنم که خود بسیار نادانم.خدایا خواسته هایم بسیارند ولی هیچ چیز در قبال آنها ندارم. پس تو از مخزن بی انتهای کرمت آنها را به من عطا کن.خداوندا با تمام آنچه تو به من عطا کردی می خوانمت پس دعایم را اجابت فرما آنقدر خودت را به آن راه زدی تا گم شدی ! چنانکه دیگر پیدایت نمیکند آواز خیالم
از خانه بیرون میروی و با کشش عشق، دوباره باز میگردی.
تو را به من هدیه دادند و من امروز، تمامی خود را
به تو هدیه خواهم کرد؛ اگر بپذیری…..
اکنون که تنها با یادت روزها را میگذرانم
...
هنوز هم عاشقتــــــــــم بابا...
هر کی زندگیش رو باخته دلش ازخدا جدا بود
همه که دشمن نمیشن
همه که پر ترک مثل تو و من نمیشن
ماه من غصه نخور
مثل ماها فراوونه
خیلی کم پیدا میشه کسی رو حرفش بمونه
ماه من غصه نخور
گریه پناه آدماست
تر و تازه موندن گل ماله اشک شبنماس
ماه من غصه نخور
زندگی بی غم نمیشه
اونی که غصه نداشته باشه ادم نمیشه
ماه من غصه نخور
خیلیا تنهان مثل تو
خیلیا با زخمای زندگی آشنان مثل تو
ماه من غصه نخور
زندگی خوب داره و زشت
خدا رو چه دیدی شاید فردامون باشه بهشت
ماه من غصه نخور
زندگی بی غم نمیشه
اونی که غصه نداشته باشه ادم نمیشه
ماه من غصه نخور
دنیا رو بسپار به خدا
هر دومون دعا کنیم تو هم جدا منم جدا
دستانت که مال من باشند؛
هیچ کس مرا دست کم نمی گیرد.
خدایا به من بیاموز چگونه هنگامی که دستانم 
| Design By : Pichak |
