همسایه خورشید
عاشقی محنت بسیار کشید / تا لب دجله به معشوقه رسید
نشده از گل رویش سیراب / که فلک دسته گلی داد باب
نازنین چشم بشط دوخته بود / فارغ از عاشق دل سوخته بود
گفت وه وه چه گل رعنا ئیست / لایق دست چو من زیبائیست
زین سخن عاشق معشوقه پرست / جست در آب چو ماهی از شست
خوانده بود این مثل آنمایهء ناز / که نکویی کن و در آب انداز
باری آن عاشق بیچاره چو بط / دل بدریا زد و افتاد بشط
دید آبیست فراوان ودرست / بنشاط آمد ودست از جان شست
دست وپایی زد و گل را بربود / سوی دلدارش پر تاب نمود
گفت کای آفت جان سنبل تو / ما که رفتیم بگیر این گل تو
بکنش زیب سر ای دلبر من / یاد آبی که گذشت از سر من
جز برای دل من بوش مکن / عاشق خویش فراموش مکن
خود ندانست مگر عاشق ما / که ز خوبان نتوان جست وفا
عاشقان را همه گر آب برد / خوبرویان همه را خواب بردد
| Design By : Pichak |
