امشب عاجزانه از خداوند بزرگ طلب مرگ کردم ...چقدر سخته وقتی اسیر تندباد حادثا شدی و از هر طرف تازیانه مشقات زندگی برپیکرت میخوره .دلت یک شانه دوستانه بخواد تا سر بذاری روش و عقده گشائی کنی ولی کسی را نداشته باشی ...چقدر جای خالی مادرم ...پدرم ..و برادر بزرگم را اینروزها احساس میکنم....خداوندا بفریاد دلم رس/کس بیکس توئی .مو مانده بیک/ 

نوشته شده در دوشنبه 90/8/2ساعت 9:46 عصر توسط الیاس پاکدل نظرات ( ) |