............عاقبت خانه خراب دل دیوانه شدم/ محرم یک حرم و از همه بیگانه شدم/ لب می نوش تو تا بر لب پیمانه رسید/ خون جگر گشتم و می در دل پیمانه شدم/ یار چو ن شمع شب افروز ببزم دگران /سوختم ز اتش غیرت پر پروانه شدم/ همه شب تا که بپایش نرسد بوسه شوق/ از حسد مردم خاک ره میخانه شدم/

وین چه حالی است که یکسر همه جانانه شدم/ این چه بازیست ندانم بسرا پرده غیب/ که چو بازیچه به تسبیح زمان دانه شدم/ نور حق بین که در این دل دیوانه دمید/ شهره شهر شدم محرم هر خانه شدم /

من که افسونگر افسانه دلها بودم/ اتشی ریخت بجانم که خود افسانه شدم /جز بیاد من و دل تا نزند می همه جا /نغمه ساز شدم ناله مستانه شدم/ این چه شوری است که در سینه مشتاقم ریخت -/عاقبت خاک نشین در میخانه شدم