سلام
اين جمله "در نا اميدي من اميدي نيست " نظرم را جلب کرد
به نظر من مشکل تو نا اميدي نيست بلکه خدا را به درستي نشناختي
اگه قرار بود هر کسي براي خود خواهي هايش کم بيارد و انتظار از خدا داشته باشد که انجام بايد بدهد که چي شد
به نظرت خيلي بچه کانه نيست ؟
دوست داريم با خود خواهي ها يمان زندگي کنيم و دست از آنها برنداريم انتظار از خدا داشته باشيم ؟