به نظر شما شادی و آسایش در زندگی چگونه بدست می آید؟ بعضی از مردم پول را حلاّل ‏جمیع مشکلات می دانند! یعنی هرچه ثروت و پول بیشتری داشته باشی شادی و آسایش در زندگی را ‏بیشتر تجربه می کنی! بعضی دیگر از مردم گرچه پول و ثروت را مفید می دانند اما اذعان می کنند پول ‏خوشبختی نمی آورد. شما چه فکر می کنید؟! به نظر شما معارف اسلامی و آموزه های دینی در این ‏باره چه رهنمودی دارند؟! این مقاله در صدد پرداختن به این موضوع است. با ما همراه باشید.‏

شاد زیستن و به بیان دیگر آسوده و بدون اضطراب و دغدغه زندگی کردن آرزویی است که شاید ‏به نظر بعضی از مردم هرگز دست یافتنی نباشد! زندگی دنیوی با فراز و نشیب ها و پستی و بلندی ‏هایش شاید هرگز اجازه ندهد کسی طعم شیرین راحتی را در زندگی تجربه نماید اما با این حال آدمی ‏همواره کوشش می کند ولو برای مدتی محدود این شادی را در زندگی بدست آورد و البته در بسیاری ‏از موارد به بیراهه می رود و در نتیجه همان می شود که باور نمی کند می شود در دنیا نیز شاد زیست ‏و آسوده به حیات ادامه داد!‏

 آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است!‏

اگر بخواهیم شادی و آسایش را تجربه کنیم که به معنای واقعی و حقیقی انسان را شاد نماید ‏باید اذعان کنیم اگر تنها بدنبال شادی های محدود دنیوی باشیم حتماً قافیه را باخته ایم! زیرا زندگی ‏چند روزه دنیا با همه تفریحات و شادی ها و آسایش هایش بسیار محدود و تمام شدنی است پس اگر ‏بدنبال شادی و راحتی حقیقی هستیم باید در جستجوی شادی باشیم که آخرت و زندگی ‏ابدی ما را نیز در بر گیرد و نه تنها آسایش ما در این جهان را تضمین نماید بلکه دامنه آن ‏آنچنان گسترده باشد که به ابدیت ما نیز برسد! براین اساس شادی و راحتی در صورتی ‏بدست می آید که به راستی انسان را آسوده نماید. ‏

آموزه دینی برای کسب شادی

دین و آموزه های دینی اسلامی برای همه مسائل انسان برنامه دارند و از جمله موضوع شادی ‏و راحتی او. ناگفته پیداست که دین اسلام باتوجه به ابعاد گوناگون وجود انسان و امتداد زندگی او تا ‏ابدیت، به ارائه برنامه های خوشبختی و از جمله شادی و آسودگی انسان می پردازد. بنابراین خواسته ‏اولیه ما برای دستیابی به شادی که محدود نباشد و همراه ما تازندگی دیگر نیز بیاید، کاملاً مورد توجه و ‏دقت نظر دین می باشد و چه چیزی از این بهتر!‏

اگر بدنبال شادی و راحتی حقیقی هستیم باید در جستجوی شادی باشیم که آخرت و ‏زندگی ابدی ما را نیز در بر گیرد و نه تنها آسایش ما در این جهان را تضمین نماید بلکه دامنه ‏آن آنچنان گسترده باشد که به ابدیت ما نیز برسد! براین اساس شادی و راحتی در صورتی ‏بدست می آید که به راستی انسان را آسوده نماید

یقین؛ یک راهکار مطمئن

بر اساس احادیث معصومین(علیهم السلام) شادی و راحتی در زندگی در داشتن یقین است. ‏مقصود از یقین، باور قلبی و ایمان درونی انسان است که دید او را از ظواهر مادی به ابدیت و معنویات ‏رشد می دهد و بال و پر او را می گشاید. انسانی که به غیب و امور اخروی یقین دارد در زندگی بدنبال ‏ظواهر محدود حرکت نمی کند و همواره افق دیدش را گسترده می بیند. از این رو چنین شخصی در ‏زندگی با شکست ها غم زده و مضطرب نمی شود و طعم واقعی شادی و راحتی را می چشد. آنچنان ‏که روایت شریف می فرماید: إنّ الرّاحة و الفرح فی الیقین؛ براستی که راحتی و آسایش و نیز شادی در ‏داشتن یقین و باور قلبی است.‏

باید توجه نمود که یقین با داشتن علم به تنهایی حاصل نمی شود. به عبارت دیگر علم به وجود ‏غیب و امور اخروی به تنهایی نمی تواند شادی را به زندگی انسان هدیه کند بلکه آن باور قلب است که ‏انسان را در پیشگاه معبود الهی وادار به سجود و تعظیم می نماید و قلب او را خاشع و خاضع می ‏گرداند.‏

رضای به قضا؛ فاکتور دوم شاد زیستن

رضایت به تقدیر و قضا و قدر الهی شرط اولی است که با وجود آن انسان می تواند ‏شادی و راحتی را به معنای حقیقی درک نماید. شادی و آسایشی ابدی که هرگز از میان ‏نمی رود! براساس معارف اسلامی ما قضای الهی اموری حتمی است که البته منافاتی با ‏اختیار انسان ندارد بلکه کاملاً آن را نیز در برمی گیرد به طوری که مثلاً دعا کردن می تواند ‏قضای حتمی را تغییر دهد: الدّعاء یردّ القضاء. البته بحث از قضا و قدر الهی و ارتباط آن با اختیار ‏انسان بحثی مفصل است که ما در این مقاله در صدد بررسی زوایای آن نیستیم و شایسته است در ‏مجالی دیگر بدان پرداخته شود. مقصود ما در این نوشتار آن است که رضایت داشتن به قضا و قدر الهی ‏سبب می شود انسان شادی و راحتی را در زندگی تجربه نماید. آنچنان که روایت شریف بدان اشاره ‏دارد: إن الراحة و الفرح فی الیقین و الرضاء بقضاء الله؛ همانا راحتی و شادی در باور قلبی و رضایت به ‏قضای الهی است.‏

رضایت به تقدیر و قضا و قدر الهی شرط اولی است که با وجود آن انسان می تواند ‏شادی و راحتی را به معنای حقیقی درک نماید. شادی و آسایشی ابدی که هرگز از میان ‏نمی رود! براساس معارف اسلامی ما قضای الهی اموری حتمی است که البته منافاتی با ‏اختیار انسان ندارد بلکه کاملاً آن را نیز در برمی گیرد به طوری که مثلاً دعا کردن می تواند ‏قضای حتمی را تغییر دهد: الدّعاء یردّ القضاء

نتیجه گیری