همسایه خورشید
دلم شکسته .دلم را نمیخری آقا/مرا به صحن عتیقت نمیبری آقا/ اگرچه غرق گناهم ولی خبر دارم/تو آبروی کسی را نمیبری آقا
خدایـــــــــــا ، دخـلـَم با خرجـم نمیخواند ، کم آورده ام ، صبری که داده بودی تمام شد ، ولی دردم همچنان باقیست !!! بدهکار قلبم شده ام ، میدانم شرمنده ام نمیکنی؛ باز هم صبـــــــر میخواهم. مردی متوجه شد که گوش همسرش سنگین شده و شنوایی اش کم شده است. به نظرش رسید که همسرش باید سمعک بگذارد ولی نمی دانست این موضوع را چگونه با او درمیان بگذارد. به این دلیل، نزد دکتر خانوادگی شان رفت و مشکل را با او درمیان گذاشت. دکتر گفت: برای اینکه بتوانی دقیقتر به من بگویی که میزان ناشنوایی همسرت چقدر است، آزمایش ساده ای وجود دارد . این کار را انجام بده و جوابش را به من بگو: ابتدا در فاصله 4 متری او بایست و با صدای معمولی، مطلبی را به او بگو. اگر نشنید، همین کار را در فاصله 3 متری تکرار کن. بعد در 2 متری و به همین ترتیب تا بالاخره جواب بدهد. آن شب همسر آن مرد در آشپزخانه سرگرم تهیه شام بود و خود او در اتاق پذیرایی نشسته بود. مرد به خودش گفت: الان فاصله ما حدود 4 متر است. بگذار امتحان کنم، و سوالش را مطرح کرد … جوابی نشنید بعد بلند شد و یک متر به جلوتر به سمت آشپزخانه رفت و همان سوال را دوباره پرسید و باز هم جوابی نشنید. بازهم جلوتر رفت و به درب آشپزخانه رسید.سوالش را تکرار کرد و باز هم جوابی نشنید. این بار جلوتر رفت و گفت: ” شام چی داریم؟” و این بار همسرش گفت: “مگه کری؟! برای چهارمین بار میگم؛ ”خوراک مرغ!“ گاهی هم بد نیست که نگاهی به درون خودمان بیندازیم شاید عیب هایی که تصور میکنیم در دیگران است در واقع در خودمان وجود دارد! پدر جان ، با یک دنیا شور و اشتیاق وضوی عشق می گیرم و پیشانی بر خاک می گذارم و خداوند را شکر می کنم که فرزند انسان بزرگ و وارسته ای چون شما هستم. پدر جان عاشقانه دوستت دارم و دستانت را میبوسم..
خالق من بهشتی دارد نزدیک سلام.لب جدول خیابون نشسته بودم داشتم با گوشیم بازی میکردم که یکدفعه سنگینی یک دست را روی شانه هام احساس کردم .برگشتم نگاه کردم دیدم یک پیرمرد زائر که میخواست از لبه جدول بره پائین دستش را گذاشت روی شانه من و داره میره ..قابل تصور نیست براتون که بگم چه لذتی بردم از این حرکت پیرمرد بطوریکه برگشتم و دستش را بوسیدم .آخه میدونید بعداز مرگ بابا همیشه بوسیدن دست یک پیرمرد برام آرزو شده.:-(( شب از نیمه گذشته بود. پرستار به مرد جوانی که آن طرف تخت ایستاده بود و با نگرانی به پیرمـرد بیمار چشم دوخته بود نگاهی انداخت. من از زبان هیچ مادربزرگی قصه نشنیده ام ... پسر 13 ساله طی اتفاقی جالب و کم نظیر، عکس عمویش را که 23 سال پیش فوت شده بود، در دوربینی که تازه خریده بود مشاهده کرد. 
زیبا
و بزرگ
و دوزخی دارد
به گمانم کوچک و بعید
و در پی دلیلی است که ببخشد ما را ، گاهی به بهانه یک دعا در حق دیگری
شاید امروز آن روز بی دلیل باشد
دعاگویت هستم دعایم کن 
پیرمرد قبل از اینکه از هوش برود، مدام پسر خود را صدا می زد.
پرستار نزدیک پیرمرد شد و آرام در گوش او گفت: پسرت اینجاست، او بالاخره آمد.
بیمار به زحمت چشم هایش را باز کرد و سایه پسرش را دید که بیرون چادر اکسیژن ایستاده بود.
بیمار سکته قلبی کرده بود و دکترها دیگر امیدی به زنده ماندن او نداشتند.
پیرمرد به آرامی دستش را دراز کرد و انگشتان پسرش را گرفت. لبخندی زد و چشم هایش را بست.
پرستار از تخت کنار که دختری روی آن خوابیده بود، یک صندلی آورد تا مرد جوان روی آن بنشیند. بعد از اتاق بیرون رفت. در حالی که مرد جوان دست پیرمرد را گرفته بود و به آرامی نوازش می داد.
نزدیک های صبح حال پیرمرد وخیم شد. مرد جوان به سرعت دکمه اضطراری را فشار داد.
پرستار با عجله وارد اتاق شد و به معاینه بیمار پرداخت ولی او از دنیا رفته بود.
مرد جوان با ناراحتی رو به پرستار کرد و پرسید: ببخشید، این پیرمرد چه کسی بود؟! پرستار با تعجب گفت: مگر او پدر شما نبود؟!
مرد جوان گفت: نه، دیشب که برای عیادت دخترم آمدم برای اولین بار بود که او را می دیدم. بعد به تخت کناری که دخترش روی آن خوابیده بود، اشاره کرد.
پرستار با تعجب پرسید: پس چرا همان دیشب نگفتی که پسرش نیستی؟
مرد پاسخ داد: فهمیدم که پیرمرد می خواهد قبل از مردن پسرش را ببیند، ولی او نیامده بود. آن لحظه که دستم را گرفت، فهمیدم که او آن قدر بیمار است که نمی تواند من را از پسرش تشخیص دهد. من می دانستم که او در آن لحظه چه قدر به من احتیاج دارد…
من شب ها با سکوت می خوابم
و سکوت با من ...
و ما هر دو هیچ خواب نمی بینیم !
اما برعکس ِ پایان ِ تمام قصه ها
بالا که رفتیم تو نبودی
پایین هم که آمدیم باز تو نبودی !!
کم کم دارم باور می کنم که قصه ی "مـا"
تماما دروغ بود ...!
آدیسون سپس به خانه بازگشته و بعد از جستجوی روش استفاده از دوربین در اینترنت ، کارتریج را از دوربین خارج و عکسی قدیمی را در آن مشاهده کرده بود. لوییز، مادربزرگ آدیسون، با دیدن عکس در کمال تعجب چهره پسرش را که 23 سال پیش در جریان یک تصادف کشته شده بود تشخیص داده بود. عموی آدیسون این عکس را 10 سال پیش از فوتش در کنار نامزدش گرفته بود.
پدر آدیسون می گوید "من واقعاً حیرت زده هستم. هیچ یک از اعضای خانواده این اتفاق را باور نمی کنند و هرچه زمان می گذرد ناباوری و تعجب من بیشتر می شود. مطمئناً چیزهای زیادی دست به دست هم داده اند تا این عکس به دست ما برسد. مسلماً این یک اتفاق طبیعی نیست.
"من احساس می کنم روح برادرم می خواهد بدانیم که هنوز در کنار ماست."
اما قصه آمدن این دوربین به بازار حراج خود یک معماست. آدیسون و مادربزرگش مرد دستفروش را نمی شناسند و او نیز به خاطر نمی آورد که دوربین از کجا به دستش رسیده است. 
روزگار نو : کودکی ده ساله که دست چپش به دلیل یک حادثه رانندگی از بازو قطع شده بود، برای تعلیم فنون رزمی جودو به یک استاد سپرده شد…
پدر کودک اصرار داشت استاد از فرزندش یک قهرمان جودو بسازد!
استاد پذیرفت و به پدر کودک قول داد که یک سال بعد می تواند فرزندش را در مقام قهرمانی کل باشگاهها ببیند.
در طول شش ماه استاد فقط روی بدن سازی کودک کار کرد و در عرض این شش ماه حتی یک فن جودو را به او تعلیم نداد.
بعد از شش ماه خبر رسید که یک ماه بعد مسابقات محلی در شهر برگزار می شود.
استاد به کودک ده ساله فقط یک فن آموزش داد و تا زمان برگزاری مسابقات فقط روی آن تک فن کار کرد.
سر انجام مسابقات انجام شد و کودک توانست در میان اعجاب همگان ، با آن تک فن همه حریفان خود را شکست دهد!
سه ماه بعد کودک توانست در مسابقات بین باشگاهها نیز با استفاده از همان تک فن برنده شود.
وقتی مسابقات به پایان رسید، در راه بازگشت به منزل، کودک از استاد راز پیروزی اش را پرسید.
استاد گفت: "دلیل پیروزی تو این بود که اولا به همان یک فن به خوبی مسلط بودی. ثانیا تنها امیدت همان یک فن بود و سوم اینکه تنها راه شناخته شده برای مقابله با این فن، گرفتن دست چپ حریف بود، که تو چنین دستی نداشتی!
یاد بگیریم که در زندگی، از نقاط ضعف خود به عنوان نقاط قوت استفاده کنیم!!
| Design By : Pichak |
